Wat we doen
In 2022 hebben we een testcasus voorbereid voor BuurautoNoom met een automatisch rijdend deelvoertuig. De auto kon besteld worden en zou dan zelf naar de klant toe rijden, die instapt en het stuur overneemt. De bepaalde route was in de woonwijk Drie Hoefijzers in Breda. Het was een beheersbare testomgeving waarin met 10 km/u zou worden gereden, aan een lengte van 300 meter en bij voorkeur op een zonnige, doordeweekse dag – zonder steward aan boord. De eerste voorbereidende fase was een succes en dus werd de stap naar de volgende fase gezet: het voertuig gedocumenteerd op de openbare weg krijgen volgens de BOEV-wijze van het RDW.
Future Mobility Network werd hierbij gevraagd om het proces rondom de ontheffingsprocedure te overzien en te begeleiden.
Waarom we het doen
Aanpalend onderzoek van de use case bracht de positieve resultaten waar we op hoopten.
Met de deelauto kan je een groter gebied bestrijken en meer mensen verleiden tot het nemen van deelauto. Doordat deze auto automatisch rijdt kun je meerdere dorpen bedienen, een veel groter geografisch gebied. Hieraan koppelen we ook punt 11 van het United Nations Sustainable Development Goal: Sustainable Cities and Communities. Auto’s nemen veel ruimte in beslag, maar zijn nog altijd een essentieel onderdeel van de mobiliteitsmix. Deze deelauto draagt bij aan het verminderen van privé-auto’s.
De auto is flexibel in parkeren en beweging en dus zijn er minder parkeerplekken nodig in de (binnen-) stad voor deelauto’s. Omdat de auto naar jou toekomt is de loopradius veel kleiner en wordt het deelvervoer voor veel meer mensen toegankelijk, met een verhoogde inclusiviteit en klanttevredenheid tot gevolg. De flexibiliteit draagt er tevens aan bij dat aanbieders op minder auto’s in totaal kunnen inzetten.
Kortom: we verwachten dat dit project de mobiliteitstransitie van individueel gebruik van auto’s naar gedeelde voertuigen stimuleert, doordat het gebruiksgemak ervan wordt vergroot.
Het resultaat
Het einddoel om de auto op de openbare weg te laten rijden is niet gehaald, maar toch kijken we met succes terug op het project. Een van de geleerde lessen is dat er een volwassen technologiepartner aan een dergelijk project verbonden moet zijn. Onderzoeksinstituten verrichten geweldig onderzoek en vinden veel nieuwe technologieën uit, maar er is veel wisseling bij de post-master studenten en het Technology Readiness Level is anders dan bij zelfstandige producenten.
Uiteindelijk hebben we zelf besloten niet de weg op te gaan, omdat het afbreukrisico te groot was en we de beloftevolle transitie van dergelijk vervoer niet willen afremmen. We hebben met een mock-up auto gereden op de openbare weg en getest wat de reactie is van de overige verkeersdeelnemers op een autonoom rijdende auto. Daaruit blijkt dat andere verkeersdeelnemers rekening houden met een dergelijk voertuig.
We weten nu ook dat de bestaande technologie het aan kan, maar de wet- en regelgeving nog niet gelijk getrokken is. We zien nu veel mogelijkheden in een tussenfase om te gaan rijden op semi-openbaar terrein. Ook omdat we daar al ervaring in hebben opgedaan met automatische shuttles.
Wij zijn als maatschappij gewend om met dingen om te gaan die theoretisch voor gevaar kunnen zorgen. Grasmaaiers of autonome machines zoals een slootbaggeraar. Daarbij informeren we het publiek goed en minimaliseren het gevaar. De volgende stap is geautomatiseerd vervoer!