Zo studeer je Industrieel Ontwerpen of Sociale Geografie en zo ben je opeens werkzaam in de innovatieve mobiliteitswereld. Michelle Jansen en Myrthe Platenburg zijn een paar maanden geleden begonnen bij The Future Mobility Network. In dit dubbelinterview vertellen ze over hun eerste maanden bij de scale-up en laten hun frisse blik schijnen op mobiliteit.
Qua locatie is het geen daverende verrassing (Myrthe is een aantal jaar geleden voor de studie vanuit Voorschoten naar Delft verhuisd), maar hoe belandt een Industrieel Ontwerper bij FMN? “Een vriendin heeft bij FMN gezeten als werkstudent en vertelde goede verhalen. Daarnaast heb ik voor de studie en wat parttime werk al een aantal projecten binnen de mobiliteit gedaan. Zo heb ik op Schiphol meegewerkt aan de implementatie van autonome shuttles voor de Airside. Ook ontwierp ik voor een start-up bij de buren van YES!Delft een draadloze oplaadoplossing voor elektrische deelscooters. Het is een sector waar veel spannends gebeurt en waarin ik denk met mijn ontwerpachtergrond aan te kunnen bijdragen.”
Michelle is afgestudeerd in sociale geografie en GIS en heeft FMN gevonden ergens tussen haar geboorteplaats Naaldwijk en huidige habitat Utrecht. “In geografie zit een sterke overlap met mobiliteit en ook meerdere vrienden werken als mobiliteitsadviseur. Toch had ik voor mezelf de link naar een dergelijk bedrijf niet zo snel gelegd. De directeur (Iris Ruysch) contacteerde me op LinkedIn en na het eerste belletje was er gelijk een klik.”
“Zo vroeg in je carrière al geheadhunt!”
Michelle (lacht): “Aanvankelijk was het niet FMN als bedrijf zelf waar ik voor viel, omdat ik nog niet zo goed wist hoe ik GIS kon gaan toepassen, maar meer het gesprek dat ik met Iris had. Ze was heel open, wat ik zelf ook ben. Er was eigenlijk een aan het werk-inhoudelijke voorbijgaande band die gelijk gesmeed werd. Dat inspireerde direct verder te gaan met het sollicitatieproces.”
“Van fouten maken is het uitstekend leren”
Gelijk in het diepe
Myrthe: “Die openheid van het werk en dat je eigen inbreng hebt is erg fijn. Ook het door FMN omarmde principe van learning by doing merk je dagelijks in de praktijk. In het begin vroeg ik me wel af of ik niet te veel in het diepe werd gegooid, of ik niet in het luchtledige aan het zwemmen was, maar uiteindelijk was het juist goed. Van fouten maken is het uitstekend leren en zo kom ik juist ook snel in mijn kracht te staan. Dat gecombineerd met het zelf aandragen van nieuwe dingen maakt het werk spannend. Voor de weg naar een toekomstige wereld, met het ontwikkelen van nieuwe visies is dat ook de juiste insteek. Je vermijdt het hokjesdenken.”
Michelle kan het grotendeels onderschrijven. “Ik werd gelijk op het MMP (Meerjarig Mobiliteitsplan) van Drechtsteden (Zuid-Holland Bereikbaar) gezet. Dat was even schakelen, maar het fijne is dat men er ook voor open staat om je rol daarin te bespreken en het aan te passen. Het dynamische van verschillende soorten opdrachten zorgt voor snelle ontwikkeling.”
Werken in een nieuwe sector kan je blik daarop en wijze van leven doen veranderen. Is dat bij hen ook al het geval? “Qua gedrag is er nog niet veel veranderd omdat ik vrijwel altijd al alles liep en fietste. Enkel bij hoge noodzaak pak ik de auto. Mijn eigen mobiliteitsgedrag paste eigenlijk al naadloos bij het bedrijf”, is Myrthe helder, “wel merk ik al dat ik misschien wat vaker tegen mijn ouders zeg: pak nou eens de fiets! Niet dat ze er al heel erg naar luisteren (lacht).”
Michelle keek al wat bewuster naar het straatbeeld en daarmee mobiliteit door haar geografische achtergrond. “Hoewel ik er al langer mee bezig was, heeft mobiliteit nu wel meer de nadruk. In Amersfoort zag ik laatst een hub en dan check ik wel even: wat staat er allemaal bij. Deelscooters, fietsen….”
“Herkenbaar!” neemt Myrthe naadloos over. ”Hoe is zo’n hub ingericht?” Michelle weer: “Waar staan de laadpalen?” Bij beiden lijkt er al meer beroepsdeformatie in te sluipen dan ze zelf dachten.
Back to the Future
Ze hadden zichzelf 10 jaar geleden niet bij (iets als) FMN gezien. Waar zien ze zichzelf over weer 10 jaar? Myrthe heeft wel wat concrete droombeelden. “Zelf iets beginnen of oprichten. Ik heb een hele brede interesse in innovatie, maar het kan ook een Bed & Breakfast zijn. En wat ik me vaak voorstel is dat dan in het buitenland. Met wellicht een gezin en kinderen. Het kan ook zomaar zijn dat ik telkens in verschillende sectoren beland, om nieuwe verschillende soorten mensen te helpen op een vernieuwende manier.”
Michelle neemt de interviewrol over: “En als het in Nederland is zie je jezelf dan ook in Delft blijven?”
“Tijdens mijn studie ben ik wel een beetje verliefd geworden op Delft. De locatie is goed en ik zit er voorlopig nog prima. Als ik ooit ergens anders kom te werken zou dat zeker een goede reden zijn om te verhuizen. Je weet nooit hoe het leven loopt.”
Michelle woont momenteel even fijn in Utrecht. “Ik woon nu al een tijdje samen met mijn vriend, een gebiedsconsulent. Ik heb ooit, in een lang lang verleden, eens geroepen dat ik nooit meer lang zou reizen voor werk. Ook dacht ik niet gelijk aan een commercieel bedrijf. Nu zit ik hier. Elke dag een uur en drie kwartier heen én terug voor een commercieel bedrijf – waar ik het ontzettend naar mijn zin heb! Het leert me dat het onmogelijk te zeggen is waar ik over 10 jaar mee bezig ben, maar hopelijk heeft dan deze hele periode vol waardevolle lessen, aan een duidelijke bestemming bijgedragen. Wel zie ik mezelf op een gegeven moment terug verhuizen naar deze regio als er kinderen in beeld komen. Dichter bij opa en oma en samen terug naar onze roots.”
“Dit nooit weer, dacht ik”
(lees verder onder de foto)
(Myrthe en Michelle met een andere nieuwe aanwinst: Canis Kantoris Frits)
Bijdragen aan verandering
The Future Mobility Network wil de mobiliteitswereld opschudden. De toekomst naar voren halen en de mobiliteitstransitie versnellen. Hebben de twee al iets waar ze verbetering of verandering in zien?
Michelle zonder twijfel: “De interface en werkzaamheid van bepaalde deelapps! Er is ergens in het land een app voor deelfietsen en dat werkt voor geen meter. Nota bene voor mijn sollicitatiegesprek bij FMN moest ik ergens vandaan komen en dacht ik: ik neem de deelfiets naar het station. Handig, snel, elektrisch. Er stonden zes fietsen in de buurt en ze deden het allemaal niet. Dat werd dus vijftien minuten snelwandelen tot rennen naar een andere deelfiets. Die kon vervolgens niet bij het station worden neergezet want een dikke 500 meter eerder was er een parkeerzone. Moest ik weer terug en weer rennen. Dit nooit weer dacht ik. Dat moet zoveel beter kunnen.”
Myrthe ziet met haar achtergrond in ontwerp veel kansen om de aanpak en visie van gemeenten op de toekomst te vernieuwen. “Ik wil meer ontwerpmethodieken toepassen om de denk- en werkwijze van gemeenten te veranderen en hen te stimuleren met een innovatieve blik naar de toekomst van stedelijke mobiliteit te kijken. Natuurlijk krijg ik het ook het beste mee, maar Delft loopt echt voorop qua innovativiteit en snelheid.”
Hoe staan ze zelf ten opzichte van de auto (als statussymbool)? Myrthe ziet het als gezegd vooral als handigheid als de fiets en de benenwagen niet toereikend zijn, maar heeft wel een zwak voor mooie auto’s. “Mijn eigen auto is 20 jaar oud, die heb ik van mijn oma kunnen overnemen. Het is niet bepaald een Porsche.”
“Dus je zou wel vaker rijden als je een Porsche had?”
“Dan zou ik in een Porsche Taycan rijden! De elektrische auto van Porsche.”
Michelle: “Ik zag laatst een filmpje op het internet waar iemand anderen bespotte die lopen en fietsen: ‘Stelletje losers, ik heb gewoon een voertuig van 2 miljoen euro dat me op komt halen!’ Zij bleek op de trein te wachten.”
Michelle ziet ook hier echt wel kansen voor verandering. “Neem de route naar mijn ouders in Westland. Een zwart gat qua mobiliteit. Het heeft bij wijze van spreken maar twee serieuze toegangswegen. Als je op het OV bent aangewezen wordt lopen bijna een optie. Het is twee keer zo lang reizen als met de auto en dan is het ook nog eens tegen absurde prijzen. Bijna 50 euro retour.”
Myrthe: “De kosten van het OV! Als je veel reist is de auto nog altijd goedkoper.”
En Michelle weer: “Ondanks dat de auto sneller gaat dacht ik wel van de week, toen ik bij uitzondering een keer met de auto van mijn moeder ben gereisd: wat is het netto levensvoordeel? Ik ben ‘s ochtends en ‘s avonds moe en het rijden kost veel energie. Is twee uur in de trein niet comfortabeler leven dan een uur sjezen in de auto en/of in de spits stilstaan?”
En ze besluit: “Comfortabel was het in elk geval voor Kim Kardashian toen ze afgelopen week op en neer vloog naar Parijs omdat ze daar een specifiek ijsje verkopen. Ondertussen drink ik door een ongemakkelijk papieren rietje. Is dat het waard? Ja! We moeten ergens beginnen.” Myrthe: “En dat doen we bij The Future Mobility Network elke dag!”